In rit(d) met Jonker

         ‘n Deurskynende “Ontnugtering” het my aangeval.  “Ek het gedink” dat ek nou absoluut alleen is.  Dat “Die Onverkrygbare” nou weggebêre in ‘n oester lê.  Waar sy besig is om te verander in ‘n universele perel, sonder om “puberteit” weereens in die oë te staar.  “Die beeldhouer” van haar nageslagte het ons almal seer agter …